*Planica 2012*
*Maciek*
Marzec. Początek wiosny, koniec sezonu, powrót do domu, do ukochanej. Moment na który czekam od dawna, ale aby to nastąpiło muszę oddać jeszcze 2  równe i dobre skoki jutro, wtedy będę już wolny, będę tylko dla niej. Dla kobiety, która jest dla mnie wszystkim. Miłości mojego życia.
-O czym tak myślisz, co?- niebieskooka piękność, królowa mojego serca właśnie weszła do mojego pokoju hotelowego i zajęła miejsce obok mnie na łóżku.- Mam coś na twarzy, że sie tak patrzysz?-zapytała, a uśmiech na mojej twarzy sie powiększył.- Maciek no!
-Nie mogę juz podziwiać mojego własnego prywatnego anioła?-szytynka momentalnie na moje słowa się zaśmiała i wtuliła w mój bok.- Masz ochotę na spacer?
-Teraz? Jutro masz przecież konkurs.-moja ukochana trochę się zdziwiła moją propozycją, dochodziła już 20, a jutro o 8 musiałem być na skoczni, ale teraz ważniejsze zadanie muszę wykonać niż to jutro.
-Świeże powietrze dobrze nam zrobi.-Cysia po chwili zastanowienia zgodziła się i udała się do swojego pokoju po kurtkę, a po paru minutach kroczyliśmy po oświetlonych i pokrytych śniegiem ulicach Kranja.-Pamiętasz jak się poznaliśmy?
-Nie sposób zapomnieć. Zjadłeś mi moje ulubione i ostatnie ciastko!-powiedziała szatynka, a ja momentalnie wybuchnąłem śmiechem. Mieliśmy po 5 lat i właśnie zaczynaliśmy przedszkole. Cysia jadła ciastka razem z koleżanką, a ja akurat byłem głodny, więc kiedy zobaczyłem ciastka od razu wyciągnąłem rękę po jedno, a akurat tak sie złożyło że było to ostatnie.-Hej! Nie śmiej się, miałam 5 lat i to było najgorsze co mnie w życiu spotkało. Myślałam że Cię uduszę.
-Oh tak pamiętam. Biegałaś za mną po całym przedszkolu.
-Należało Ci się. Moich ciastek bezkarnie sie nie zjada.- Lubię to wspomnienie. Tamtego dnia zaczęliśmy coś pięknego, co milem nadzieje będzie trwać do końca.
-Ja mogę.- Powiedziałem z uśmiechem, a szatynka nie zaprzeczyła.- Jakie jest twoje najlepsze wspomnienie?
-Narty w 2009.- Odparła bez zastanowienia, a ja spojrzałem na nią przypominajac sobie to co wtedy się stało, po chwili wspomnienia wróciły, a uśmiech na mojej twarzy sie powiększył.- Straciłam równowagę na nartach, a ty chcą mnie ratować, wywróciłeś się ze mną. I tak leżąc po środku stoku, cali we śniegu, powiedziałeś mi że mnie kochasz.-Pamiętam ten moment dokładnie. Długo się zastanawiałem czy jej to powiedzieć, aż opierając się nad nią, żeby na nią nie upaść, widząc jej rumiane policzki i roześmiane oczy, zaryzykowałem i powiedziałem dwa najpiękniesze słowa na świecie, a ona uśmiechnęła się i mnie pocałowała, od tamtego dnia jestem najszczęśliwszym facetem na świecie.- A jakie jest twoje?
-To, które zaraz się wydarzy.- Szatynka nie zbyt rozumiejąc spojrzała na mnie lekko mrużąc oczy. W kieszeni wyszukałem małej wielkości czerwone pudełeczko, w którym znajdowało się to co miało być symbolem wieczności. Naszej wspólnej wieczności.- Cysia o dużej ilości rzeczy nie mam pojęcia, mam mnóśtwo wad, często mnie nie ma, zwłaszcza wtedy kiedy mnie potrzebujesz, nie jestem idealny, ale kocham Cię nad życie i jestem pewien, że to z Tobą chcę spędzić resztę swojego życia. Wyjdziesz za mnie?- Wypowiedziałem najważniejsze pytanie w moim życiu, klękając przy tym na jedno kolano.
-Jesteś pewien, że chcesz do końca życia słuchać mojego mrudzenia, że jestem głodna?- Klęcząc na zimnym śniegu i czekając na wybuch łez i to najważniesze słowo, słyszę chyba najgłupsze pytanie jakie mogłem w tym momencie usłyszeć.
-Serio Cyśka?- pytam i wybucham śmiechem- Mogę Ci biegać o północy na stację po czekoladę tylko się zgódź kochanie.- Mówię, a niebieskooka zaczyna się śmiać.
-Tak, oczywiście że tak. Kocham Cię najbardziej na świecie.- Mówi i zaczyna płakać, a ja momentalnie wstaje i przytulam ją najmocniej na świecie. Mam wszystko. Nie potrzebuje już niczego więcej. Tylko ją. Miłość mojego życia. Moją przyszłą żonę.