Rozdział 5
22:24
*Planica 20.03.2015
-Planica. Planica.
-Ej Schlierenzauer jak nie umiesz
to nie śpiewaj.
-Zamknij się Stefan, sam nie umiesz
śpiewać!- Szliśmy właśnie do wioski skoczków, a Gregor i Stefan kłócili się o
to kto umie śpiewać a kto nie. Dorośli faceci proszę państwa.- Zamknij się, bo
dziecko mi obudzisz!- powiedział Gregor, a mały jak na zawołanie zaczął
płakać.- No i widzisz co zrobiłeś?- dodał, wzięłam małego na ręce i zaczęłam go
usypiać. Po odnalezieniu domku Autów, chłopacy zostawili w nim swoje rzeczy i
zaczęli zajmować się sobą. Razem z małym na rękach usiadłam przed domkiem, a
zaraz do mnie dołączył Gregor i Morgi. Po chwili podbiegł do nas Piotrek Żyła,
który robił za reportera.
-Gregor nasi widzowie mają bardzo
ważne pytanie do Ciebie.- powiedział i się zaśmiał.- Jak radzisz sobie w roli
ojca? Jest to trudniejsze od skoków?
-Zdecydowanie łatwiej jest skakać
niż zmieniać pieluchy, ale nie wymigam się. Bycie ojcem jest wspaniałym
uczuciem. Pomagam Cysi jak tylko się da, teraz kiedy kończy się sezon będę
starał się robić to częściej. Taki mały szkrab w domu to zdecydowanie skarb.
-Wiec mówisz, że przewijanie
pieluch Ci nie straszne, hehehe. A co ty na to Cysia? Gregor nie ściemnia?
-Nie. Jest świetnym tatą. Nie
mogłam sobie wymarzyć lepszego ojca dla mojego dziecka niż on.-
powiedziałam, a Piotrek oddał mikrofon operatorowi kamery.
-O Kamil! Zobacz jakiego ślicznego
siostrzeńca masz!- krzyknął Piotrek, do Kamila, który był na drugim końcu
wojski skoczków, przy czym obudził małego.- Ołłł…. To ja ten no… Do
zobaczenia!- dodał i już go nie było, Gregor wziął małego do domku, a do mnie
podszedł Stoch.
-Hej… Możemy porozmawiać?- zapytał
Kamil, a ja pokiwałam mu na „tak”.- Więc… Co u Ciebie? Jak mały?
-Wszystko okej. Thomi rośnie jak na
drożdżach.
-Jesteś szczęśliwa?
-Jak jeszcze nigdy. Mam kochającego narzeczonego i synka.
-Ale nie masz rodziny obok siebie...
-Oni są moją rodziną Kamil.
-Więc co Cyśka? Kompletnie zapomniałaś już o rodzicach, o mnie...?
-Nigdy nie zapomniałam. Jesteście moją rodziną, kocham was.
-To dlaczego nie wróciłaś? Nie dałaś żadnego znaku życia? Masz pojęcie jak umieraliśmy ze strachu? Nie było żadnej wiadomości od Ciebie, kompletne przepadłaś!
-Musiałam odpocząć, odciąć się od tego wszystkiego. Przemyśleć wiele rzeczy.
-I zajęło Ci to 2 lata?
-Potrzebowałam osoby która pomoże to wszystko zrozumieć, dojść do pewnych wniosków. Taką osobą okazał się Gregor.
-Skoro pomógł Ci dojść do takich wniosków to czemu nie zadzwoniłaś, nie dałaś głupiego znaku ze żyjesz? I czemu to on niego musiałem dowiedzieć się że zostałem wujkiem, a nie od własnej siostry?!
-Kiedy chciałam to zrobić, trafiłam do szpitala, tam dowiedziałam się że jestem w ciąży, lekarz powiedział że mam odpoczywać i ograniczyć stres do minimów, dlatego tego nie zrobiłam. Razem z Gregiem postanowiliśmy że po zakończeniu sezonu zrobimy to na spokojnie. A o tym że dowiedziałeś się o Thomasie od Gregora to wcale nie wiem, więc w sumie powinieneś mu podziękować, bo gdyby nie on to byś się pewnie dopiero dzisiaj o tym dowiedział.
-Mogłaś napisać chociaż głupiego sms, że nic Ci nie jest...
-Masz rację, mogłam. Nie wiem czemu tego nie zrobiłam, przepraszam.
-Jeżeli już sobie wszystko poukładałaś i nie musisz martwic się stresem, to mam nadzieję, że już więcej nie będziesz uciekać... I znowu będziemy mogli być prawdziwą rodziną. Co ty na to Cysia?
-Chętnie Kamil.-odparłam z uśmiechem na twarzy.
-Ooo a tu mamy mamusię, a obok wujka.- Z domku wyszedł Gregor razem z małym na rękach.
-Kamil, poznaj swojego siostrzeńca Thomasa Kamila.- Brat spojrzał na mnie zdziwionym wzrokiem, niedowierzając w to co powiedziałam.
-Kamila?-W miedzy czasie narzeczony podał mi synka i odszedł do chłopaków, grających w siatkówkę.
-Razem z Gregorem postanowiliśmy dać mu imię po niesamowitych osobach. Razem z Thomasem jesteście ambitni, silni, nie poddajecie się, walczycie o swoje, ciężko pracujecie na marzenie. Thomas jest naszym przyjacielem, a ty jesteś moim bratem. Obaj jesteście ważnymi osobami dla nas.
-Cieszę się, że mam Cię z powrotem Cyśka.
-Masz rację, mogłam. Nie wiem czemu tego nie zrobiłam, przepraszam.
-Jeżeli już sobie wszystko poukładałaś i nie musisz martwic się stresem, to mam nadzieję, że już więcej nie będziesz uciekać... I znowu będziemy mogli być prawdziwą rodziną. Co ty na to Cysia?
-Chętnie Kamil.-odparłam z uśmiechem na twarzy.
-Ooo a tu mamy mamusię, a obok wujka.- Z domku wyszedł Gregor razem z małym na rękach.
-Kamil, poznaj swojego siostrzeńca Thomasa Kamila.- Brat spojrzał na mnie zdziwionym wzrokiem, niedowierzając w to co powiedziałam.
-Kamila?-W miedzy czasie narzeczony podał mi synka i odszedł do chłopaków, grających w siatkówkę.
-Razem z Gregorem postanowiliśmy dać mu imię po niesamowitych osobach. Razem z Thomasem jesteście ambitni, silni, nie poddajecie się, walczycie o swoje, ciężko pracujecie na marzenie. Thomas jest naszym przyjacielem, a ty jesteś moim bratem. Obaj jesteście ważnymi osobami dla nas.
-Cieszę się, że mam Cię z powrotem Cyśka.
*****Dominika Xx*****
Snap: bvbborussen11
Insta: half_a_heart_11
Twitter: polgerangel
0 komentarze